اثرات هیپوکسی، نورموکسی و هیپراکسی بر فاکتورهای هماتولوژی و پارامترهای بیوشیمیایی خون دوگروه وزنی از فیل ماهی (Huso huso) پرورشی

ماهیان خاویاری جزء ماهیان با ارزش اقتصادی دریای خزر هستند، اما مطالعات محدودی در خصوص نیازهای اکسیژنی آنها در دسترس است. در مطالعه حاضر اثر سطوح مختلف اکسیژن بر شاخصهای خونی دو گـروه وزنی از فیل ماهی Huso huso شامل ماهیان اندازه کوچک  (با وزن اولیه ۲۸۰/۹ ±۴۹/۲ گرم ) و اندازه بزرگ )با وزن اولیه (۱۳۸/۱ ±۱۲۱۷/۹گرم) ) (SE ± میانگین) بررسی شد. تیمارهای اکسیژن شامل هیپوکسی، (۲-۳ mg/l نورموکسی ) (۵-۶ mg/lو هیپراکسی ) (۹-۱۰ mg/lبه وسیله تنظیم آب ورودی و تزریق اکسیژن خالص برای تیمار هیپراکسی، تنظیم شد. ماهیان به مدت یک هفته با تانکهای آزمایش سازگار شـده، سـپس بـه صـورت تصادفی در ۹ تانک در هر گروه وزنی توزیع (برای اندازه بزرگ ۳ ماهی و برای اندازه کوچک ۶ ماهی در هر تانک) و به مدت ۸ هفته در این شرایط نگهداری شدند. زیست سنجی ماهیان شامل وزن نهایی و طول چنگالی همه ماهیان هر دو هفته یکبار و در پایان آزمایش انجام شد. در انتهای آزمایش به منظور سنجش پارامترهای هماتولوژیک و بیوشیمیایی، از یک سوم ماهیان هر تانک به صورت تصادفی خونگیری انجام شد. پس از انجام آنالیزهای آماری HCT و MCHC در ماهیان اندازه کوچک و MCV ،RBC و نوتروفیل در ماهیان اندازه بزرگ بین تیمارها اختلاف معنی داری نشان دادند (۰.۰۵>P).